Szybowcem po mistrzostwo

Szybowce coraz częściej latają po naszym niebie, a to za sprawą dużej popularyzacji tego sportu, większej dostępności oraz wielkim sukcesom jakie Polacy odnoszą na arenie międzynarodowej. W końcu to Polak, Sebastian Kawa, jest mistrzem świata!

Latanie na poziomie amatorskim przy dobrych wynikach doprowadzi w końcu każdego do decyzji o starcie w mistrzostwach. Może najpierw na poziomie krajowym ale przy dalszych sukcesach można myśleć o czymś więcej.

Celem Szybowcowych Mistrzostw Polski jest wyłonienie Mistrzów i Wicemistrzów Polski w danej kategorii i klasie. System rozgrywania zawodów przewiduje rozgrywanie Mistrzostw Polski , Krajowych Zawodów Szybowcowych, Regionalnych Zawodów Szybowcowych a także Zawody w Wyścigach Szybowcowych. Zawody dzielą się na kategorie: seniorzy, juniorzy, kobiety.

Co trzeba umieć aby wystartować w mistrzostwach szybowcowych?

Zawody szybowcowe polegają na pokonywaniu szybowcem bez użycia napędu założonej trasy lub dowolnego przelotu. Najkrótsze regulaminowe zadania na zawodach szybowcowych to 100 km, najdłuższy rekordowy przelot miał 3008 km długości. Szybowiec stale opada względem powietrza, więc by był możliwy odpowiednio długi przelot musi odzyskać wysokość korzystając z pionowych prądów powietrznych. Na terenie płaskim najczęstszym zjawiskiem, które umożliwia nabranie wysokości, są ruchy konwekcyjne powietrza nagrzanego przez słońce od powierzchni ziemi. Na przelot termiczny składają się przeskoki, czyli fragmenty trasy pokonywane lotem ślizgowym oraz krążenia w kominach termicznych, służące odzyskaniu wysokości utraconej podczas przeskoku. Jeśli konwekcja zostaje uporządkowana przez wiatr w linijne szlaki, możliwy jest długotrwały lot „na termice” bez utraty wysokości. Warunki takie umożliwiają wykonanie długich i szybkich przelotów. W górach szybownicy wykorzystują składową pionową wiatru omijającego przeszkody, tak zwany żagiel i falę powstającą przy silniejszym wietrze w wyższych warstwach nad pasmami gór. Zjawiska te są ściśle związane z ukształtowaniem terenu. Obecnie większość rekordów została pobita w górach.

Niektóre konkurencje przelotowe to:

przelot otwarty – coraz rzadziej stosowane
przelot docelowy – przelot z zadeklarowanym przed startem miejscem lądowania. Wyróżnia się ponadto przeloty docelowe, docelowo-powrotne, po trasie trójkąta lub wieloboku,
przelot prędkościowy zamknięty – przelot po zamkniętej trasie, w którym celem jest uzyskanie jak największej średniej prędkości na trasie.

W Polsce rozgrywa się obecnie zawody szybowcowe w kilku klasach:

Klub B – starsze konstrukcje szybowców np. Pirat, Junior, Puchacz
Klub A – starsze konstrukcje o lepszych osiągach, bez balastu np. Jantar Std, DG 100, Std Cirrus,
Standard – szybowce o rozpiętości 15 m z możliwością używania balastu, ale bez mechanizacji skrzydeł np. Jantar Std, DG 300, ASW 24, Discus 2, Lak 19
15 metrów – szybowce o rozpiętości 15 m z możliwością używania balastu, z mechanizacją skrzydeł np. Diana 2, Ventus 2x, ASW 27
18 metrów – szybowce o rozpiętości 18 m z możliwością używania balastu, z mechanizacją skrzydeł np. ASG 29, Ventus 2x 18m, Lak 17, JS1
Otwarta – szybowce bez ograniczenia rozpiętości np. Jantar 2B, Nimbus 4, EB 29, ASW 22